Een fantastisch genre

-“Fantasy? Dat wordt steeds populairder hè?”
Het was één van de reacties die ik kreeg toen ik vertelde dat mijn eerste boek ( yay! ) een fantasyverhaal zou zijn.
Die hypothese werd nog dezelfde dag aan het wankelen gebracht door een andere opmerking: “Oh, fantasy, dat is zóóó niet mijn ding!” Ze voegde er trouwens aan toe dat ze mijn boek zéker ging lezen, maar dat was vooral lief – bovendien weet ze nog niet hoe ontzettend dik het boek wordt.
Twee keer op dezelfde dag een spontane reactie op het simpele woord “fantasy”, dat vraagt om een onderzoekje 😊
Want om eerlijk te zijn twijfel ik aan beide statements.
Fantasy, afhankelijk van hoe je het genre definieert, is altijd populair geweest. En ik durf te beweren dat íedereen van fantasy houdt.

Een duik in de definitie dan maar.
De Dikke van Dale zegt:
fan·ta·sy (de; v(m))
1 genre van verhalen, films e.d. met veel magie die spelen in denkbeeldige werelden

Wikipedia is iets minder stellig:
“Fantasy is een apart genre binnen diverse media-, kunst- en cultuurvormen zoals films, televisie, literatuur, computerspellen, festivals, muziek en dergelijke. Het is een genre dat zich kenmerkt door de aanwezigheid van onwerkelijke gebeurtenissen, verzonnen wezens en imaginaire werelden. Bovendien spelen magie en andere bovennatuurlijke elementen veelal een belangrijke rol in het genre.”

Veel bronnen scharen ook horror en science-fiction onder het genre.
Fantasy (of, in het Nederlands, het fantastische genre) is dus veel meer dan Harry Potter, Twilight, Game of Thrones of The Lord of the Rings – die stuk voor stuk inderdaad geweldig populair zijn. Je zou namelijk ook Pirates of the Caribbean, Lost en Starwars bij fantasy kunnen indelen. En alle superheldenfilms, -series en comics.
Ook het grootste deel van de computergames zoals God of War, Resident Evil, Castlevania, World of Warcraft, Runescape horen in het fantastische genre thuis.
En dan de muziek: Nightwish, Dragonforce, Enya. De feesten en festivals zoals Elfia, Castlefest, Comic Con. Álle Disneyfilms. En zelfs de bord- en kaartspellen zoals Weerwolven van Wakkerdam, Machiavelli en Carcassonne. Kortom, álles waar ook maar íets van fantasie bij komt kijken.
Tot zover “zóóó niet mijn ding”.

En wat betreft de populariteit, die is er altijd geweest. Mythes zijn zo oud als de mensheid, en we genieten tot op de dag van vandaag van de Odyssee, de verhalen van Robin Hood, koning Arthur en Camelot. Of van de mysterieuze plaatselijke verhalen over reuzen, trollen, kabouters, elfjes, spoken, weervolven en witte wieven in het moeras. Van boeken vol met ontelbare religieuze en historische mythen. De magische verklaringen voor wat we (nog) niet kunnen begrijpen.
Fantasy was er altijd al en is here to stay .

Maar als fantasy zo ontzettend breed is, in welke categorie valt míjn boek dan? Volgens de definities die ik heb kunnen vinden is mijn boek een combi tussen historische- (want de wereld lijkt enorm op de wereld uit onze geschiedenis), romantische- (want de personages en hun interacties zijn de motor van het verhaal) en low-fantasy.
‘Low’ omdat je in mijn boek geen ingewikkelde zelfverzonnen talen, vreemde planeten of fantastische monsters zult terugvinden. Het is een spannend en ontroerend verhaal in een historische setting, met een vleugje magie.
En dat kan prima “niet je ding zijn”. Dat is helemaal oké. Je hoeft het namelijk niet te lezen. Ik zou het verschrikkelijk vinden als je je verplicht voelt het boek te kopen en te lezen, alleen maar omdat je me kent. Ik kom tenslotte ook niet op jóuw werk kijken hoe je websites bouwt, infusen aanlegt, brood verkoopt of notulen uittikt. Maar als je je droom waarmaakt dan juich ik voor je. En als er iets moois op je pad komt dan ben ik net zo blij als jij.

Voor mij is het genre om meerdere redenen fantastisch. Als lezer/kijker/luisteraar is het heerlijk om je onder te dompelen in een magische wereld en als schrijver biedt het je zoveel mogelijkheden.
De grenzeloosheid is tegelijkertijd je beste vriend en je grootste vijand.
Want je kunt dingen laten gebeuren als het plot erom vraagt. Het landschap vormen naar jouw wensen. Je personages vermogens meegeven die je nooit voor mogelijk zou houden.
Maar waar bij historische of hedendaagse verhalen je kaders duidelijk zijn (ze zijn immers gebaseerd op historische feiten of op de wereld die we dagelijks om ons heen zien), ligt bij fantasie letterlijk alles open. Zelf die grenzen trekken, de wereld mogen bouwen en personages creëren die geloofwaardig aanvoelen was een waanzinnig grote vreugde, een vreugde die ik heel graag deel met jullie.
Want zoals ik jullie de wereld zou gunnen, zo voel ik dat die mij ook gegund wordt. Al dan niet met wat magische wezens erin. Wat een fantastisch genre!

Sun, 16 May